Analog/GİTTİM VE GÖRDÜM: ASANSÖR (İZMİR)

Psikoloji öğrencileri için her yıl yaz aylarında düzenlenen ulusal kongre (UPOK) için İzmir'e gitmiştik. Bu fotoğrafı çektikten sonra Alsancak'a kadar yürüdüğümüzü hatırlıyorum, ardından bayılacak kadar yorulduğumu da... Asansörün bizzat kendisinin belki çok fazla fotoğrafı çekilebilirdi ama ben oradan İzmir'i çekmiş olduğum için mutluyum. O kadar yol boyunca makineyi taşımış olmam da hayret verici: Konak sahilinde oturduğum yerde kalmamın nedenlerinden biri şimdi çok daha iyi anlaşılıyor. Buradaki balkonlardan birinde Türk bayrağı asılı, onu görüp ilk söyleyene ise bir adet Kordon dondurması borcum olsun. İzmir'den kalanları şöyle madde madde yazmışım dönünce, fiyakalı olduğunu düşünmüş olmalıyım o zamanlar:

1. Korkarım yazacak çok ama çok fazla bir şey var ama şimdilik birkaç fotoğraf ve birkaç ufak cümle. 

2. Nihayet ben de o “herkesin çektiği” fotoğraftan çektim. Hatta fotoğraflardan. Ev-vet!

3. İzmir, ah İzmir! Senin hakkında yazacak çok fazla şey var. 

4. Upok18 bitti. Ulusal pisikolooğji öğrencileri şeysi. Çok çok çok güzeldi fakat sertifika eğitimi “aman klinik psikoloji olmasın” diye özenerek seçtiğim, “ilkyardımla alakalı bişiydir yaa” diye düşünüp “Acile Krize Müdahale” programına girince onun tamamen “intihar"lar üzerine olduğunu görmemle gelişen olaylar... 

5. Ve sabahtan akşama kadar intiharlar hakkında konuşup durmak... 

6. Ama yine de o dondurmayı paylaşmasam, birilerine mutlaka ama mutlaka tavsiye etmesem ol-maz-dı! Yer: Konak. Marina Kafe. Veya Marine Kafe. Konak Pier'in az ilerisi, Nostalji'nin de azıcık ilerisi. Karışık gerçek bilmem ney dondurması. Yediğim en güzel dondurma budur.