Geçtiğimiz günlerde B. ile beraber tez konusunu konuşmak için buluşmuşken, tamamen tesadüfler ve pek çok anlık kararlar zincirinin sonunda (bu kısım ışığı beğenilmeyen çeşitli kafeler ve oturacak sıcak bir köşesi olmayan yine çeşitli Tunalı mekanlarını içeriyor) yolumuz bir şekilde Bonapple'a düştü. Daha önce defalarca önünden geçtiğim halde nihayet içeriye girip o güzel mutfak havasında uzun uzun vakit geçirebildim, efsane güzel ev yapımı Boston Cream Pie'ın tadına da bakabilmiş oldum (aslında bütün kremasını ben yemiş de olabilirim). Fotoğraf makinesinin şarjının erkenden bitmesi ilk başta biraz üzücü olsa (tamam kabul ediyorum, çok üzücü, hatta yıkıcıydı, heheh) da bir süre sonra yerini makinesizliğin de tadını çıkarmaya bıraktı. Yine de Fuji'nin analog renklerini, 35mm f/1.4 lensin de alan derinliğini özlemişim. Bir süre sonra her şeyi manuelde çekmek yorucu bir terapi görevi görmüş benim için, nitekim o gün nihayet akşam olduğu zaman "yorgun savaşçı" denilerek güzel bir gülüşle karşılanmıştım. İşte bu gönderideki fotoğraflar, bir mutfak hatırasının fotoğrafları. Umarım beğenirsiniz.
Ve dipnot: O gün ayrılırken, tam da tahmin edebileceğiniz gibi tez ile alakalı bütün o problemlerin tek bir harfini bile konuşamamıştık.
PS: Orta sıradaki siyah-beyaz fotoğraf, Bonapple'ın sahibesi Elvan hanımın bir arkadaşı tarafından çekildi, orada kitabını gösterirken görüp çok beğenmiştik. Bütün hakları ona ait, bize sadece hayran olmak düştü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder