Bunun bir benzerini en son Ş. ile yapmıştık ve o zamanlar Samsundaydım, hatta saçma sapan bir video bile çekmiştik ve takdir edersiniz ki o günlerde videolar için bile pek bir "nasıl olmuş" kaygım yoktu; spor ayakkabılarımı elime almış, kendi etrafımda-onun etrafında-bana sorsanız denizlerin/karaların ve bizzat dünyanın etrafında dönüp duruyordum.
Pasparlak bir yaz gününün hayalinden Ankara'nın, daha şimdiden gündüz -5 dereceyi bulan ayazı gerçeğine dönmek kolay olmuyor ama heyhat, kış akşamları ile barıştım bugün.
Çok da kolay olmadı ama.
Kat kat giyinmiş bir şekilde istediğim gibi hareket edemediğim; değil çanta, fazladan bir küçük defter taşımaktan bile nefret ettiğim, fotoğraf makinesi taşımanın artık iyice çekilmezleştiği; metrolarda, metrolarda ve metrolarda durmaksızın okullardan okullara gittiğim; ancak kitapçıların içerisine kaçarak havanın kararmasını görmezden gelebildiğim kış akşamları size bahsettiğim...
Ama diyorum, tüm bu yılbaşı vitrinlerinin arkasında sadece kış akşamları evde tomurcuklu çayımı demlerken giyebileceğim, üzerinde kocaman harflerle "HOHOHO" yazan, kar ve geyik desenli kıpkırmızı kazaklar da var...
Bu kış akşamları İkea'da en küçük boy çam ağacına yılbaşı süsü beğenmek için de güzeldir diyorum kendi kendime; her fırsatta tez danışmanından şikayet etmek için de güzeldir; Chai tea latte içerken kurmalı bir McCabe saatin içindeki zembereği uzun uzun seyretmek için de güzeldir. Yılbaşı müzikleri çaldığını düşünen ama size daha çok bir İtalyan mafya filminde yürüyormuş hissi veren alışveriş merkezlerinin konfeti dekorlarının arasına karışmak için de güzeldir.
Geyiklerin etrafta rahat rahat gezebildiği yılın tek zamanı olduğu için çok daha güzeldir.
Sanırım kış akşamları en çok, takım elbiseleri içerisinde etrafta Harry Potter'ın yeni baskılarını arayan insanların kendilerine özgü ışımalarını görebildiğiniz için güzeldir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder